...μου χαϊδεύεις τα χέρια και παίρνει φωτιά ο καρπός μου. Μου δείχνεις τι σημαίνει αναριγώ. Τα χείλη σου αγγίζουν το λαιμό μου κι η ύπαρξή μου καταλαμβάνεται απ'το πάθος, όσο εσύ ψιθυρίζεις συλλαβές ηδονής. Κλείνεις τα μάτια σου για να σε νιώσω και κυλάς σα δάκρυ που δεν επιθυμεί να το σκουπίσουν. Γίνεσαι το χάδι που λατρεύουν τα μαλλιά μου και ζητάς να σου παραδοθώ. Το διαπεραστικό σου βλέμμα φέρνει μια χαρούμενη ζαλάδα με την οποία διαλογίζομαι και μαθαίνω κάθε σου ιστορία - ψεύτικη κι αληθινή. Δαγκώνεις τα χείλη μου και με δένεις στην υποταγή, μαθαίνοντάς μου το Ναι κάθε που παίζω με το Ίσως. Μου μιλάς μέσω των άλλων και οι λέξεις σου συγχρονίζονται με τα όσα νιώθω. Γίνεσαι το φίλτρο που εξαγνίζει τις σκέψεις μου και πολεμάς μαζί μου τα στοιχειά μου. Μου θυμίζεις πόσο μου αρέσει ν' αφήνω το φόβο και κάνεις έρωτα στο υποσυνείδητό μου. Καις την κεντρική καρδιά μου διατάζοντας ν' ανοίξουνε οι πύλες κι ασπάζεσαι τη μεγάλη θεά παρατηρώντας με να προσφέρω αρώματα και προσευχές. Στέλνεις τη μυρωδιά του γιασεμιού για να χαρίσω ένα κλωνάρι στον εαυτό μου και δυο στους άλλους. Είσαι η κατανόηση που χαρίζει την ανακούφιση της συγχώρεσης, αποδεικνύοντάς μου πως ο Έρωτας δεν απευθύνεται στο πρόσωπο, αλλά στη ζωή. Η μοναδικότητά σου πυροδοτεί τα όνειρά μου εξάπτοντας τη φαντασία.
Τώρα που λείπεις, μου δείχνεις ότι είμαι ήδη αυτό που ψάχνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Έχεις κι εσύ Λόγο